1:44 PM Βασίλης Μπαρτζιώτας // Μάνος Λοΐζος | |
Ο Βασίλης Μπαρτζιώτας (1909 - 11 Αυγούστου 1994), γνωστός με το ψευδώνυμο Φάνης, ήταν ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ με σημαντικό ρόλο στην Εθνική Αντίσταση και τον εμφύλιο πόλεμο, και βασικός συνεργάτης και υποστηρικτής του Νίκου Ζαχαριάδη. Σε πολλά έγγραφα και δημοσιεύματα της δεκαετίας του 1940, αναφέρεται λανθασμένα ως Μπαρτζώτας και όχι Μπαρτζιώτας. ΒιογραφίαΝεανικά χρόνιαΟ Βασίλης Μπαρτζιώτας γεννήθηκε το 1909 στη Λάρισα. Σπούδασε στην τότε ΑΣΟΕΕ (σήμερα Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών), από την οποία αποφοίτησε με πτυχίο Οικονομικών Επιστημών.[1] Έγινε μέλος της ΟΚΝΕ το 1924, σε ηλικία 15 ετών, και πολύ γρήγορα ανέλαβε θέσεις ευθύνης στον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Το 1935 πήρε μέρος στο 6ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς Νέων (ΚΔΝ) στη Μόσχα, εκπροσωπώντας μαζί με άλλους Έλληνες νεολαίους την ΟΚΝΕ. Το 1936 έγινε Γραμματέας της ΟΚΝΕ θέση που διατήρησε μέχρι τη σύλληψή του το 1937.[2] Με την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά πέρασε στην παρανομία, συνελήφθη το 1937 και φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία.[1] Το 1942 όταν ο Γιάννης Ιωαννίδης, που είχε την καθοδήγηση της Ακροναυπλίας, έφυγε για το Σανατόριο της Πέτρας στον Όλυμπο, ο Μπαρτζιώτας, με εντολή του Ιωαννίδη, ανέλαβε την εκεί καθοδήγηση.[3] Κατοχή - ΑντίστασηΣτις αρχές του 1943, την περίοδο της κατοχής, μεταφέρθηκε για νοσηλεία μαζί με άλλους Ακροναυπλιώτες στο Νοσοκομείο Σωτηρία στην Αθήνα και θα τους απελευθερώσει ο ΕΛΑΣ Αθήνας την άνοιξη του 1943.[4] Μετά την απελευθέρωσή του ο Μπαρτζιώτας εντάχθηκε στην ηγετική ομάδα του ΚΚΕ και ανέλαβε τη θέση του γραμματέα της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ).[1] Ήταν γνωστός με το ψευδώνυμο Φάνης και από τον Απρίλιο του 1943 μέχρι τον Ιούνιο του 1946 διαδραμάτισε άμεσο και πρωταγωνιστικό ρόλο στην Εθνική Αντίσταση και τα Δεκεμβριανά, ως γραμματέας της ΚΟΑ. Μεταξύ άλλων ήταν υπεύθυνος για την δημιουργία της οργάνωσης ΟΠΛΑ καθώς και για την τοποθέτηση εκρηκτικών, τις μέρες των Δεκεμβριανών, στα θεμέλια του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρεταννία με σκοπό την ανατίναξη του ξενοδοχείου και την δολοφονία του Ουίνστον Τσώρτσιλ (που βρισκόταν τότε στην Ελλάδα) και του Γεωργίου Παπανδρέου. Τελικά η ηγεσία του κόμματος δεν προχώρησε στην παραπάνω ενέργεια. Όταν ο Νίκος Ζαχαριάδης, το Μάιο του 1945, επέστρεψε από το Νταχάου και ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ, ο Μπαρτζιώτας έγινε από τους πλέον στενούς συνεργάτες του. Εμφύλιος ΠόλεμοςΤην περίοδο του εμφυλίου πολέμου ο Μπαρτζιώτας ήταν ταυτόχρονα υπουργός Οικονομικών στην Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση και Πολιτικός Επίτροπος στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ, απ' όπου καθόριζε την τοποθέτηση και δράση όλων των πολιτικών επιτρόπων στις μονάδες του Δημοκρατικού Στρατού. Μετά την αποπομπή του Μάρκου Βαφειάδη το καλοκαίρι του 1948 από την ηγεσία του ΔΣΕ ο Μπαρτζιώτας με το βαθμό του Στρατηγού, μαζί με τον Γούσια και τον Ζαχαριάδη θα αναλάβουν την ανώτατη ηγεσία του. Μετά την ήττα του ΔΣΕ τον Αύγουστο του 1949 θα εγκατασταθεί με την ηγεσία του ΚΚΕ στις ανατολικές χώρες. Για την δράση του στον εμφύλιο καταδικάστηκε ερήμην δύο φορές σε θάνατο.[1] Μετά τον εμφύλιοΜετά τον Εμφύλιο έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας αρχικά στη Ρουμανία και έπειτα στη Σοβιετική Ένωση. Ο Μπαρτζιώτας, μετά την ήττα του ΔΣΕ, ήταν από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές του Ζαχαριάδη και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαγραφή κάποιων από τους επικριτές του Ζαχαριάδη.[εκκρεμεί παραπομπή] Ο Μπαρτζιώτας, μετά την καθαίρεση του Ζαχαριάδη από την ηγεσία του ΚΚΕ, το 1956 τέθηκε στο περιθώριο της ηγεσίας του κόμματος. Το 1968, στη διάσπαση του ΚΚΕ, τάχθηκε με την ορθόδοξη πτέρυγα του κόμματος. Επέστρεψε τελικά στην Ελλάδα μεταπολιτευτικά. Έγραψε αρκετά βιβλία για την περίοδο 1936-1949 και απεβίωσε το 1994 σε ηλικία 85 ετών στην Αθήνα.[1] Παραπομπές
Πηγές
=========================== Μάνος ΛοΐζοςΟ Μάνος Λοΐζος ήταν ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες. Γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1937 στην Αλεξάνδρεια (ή σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες στη Λάρνακα και λίγο αργότερα μετανάστευσαν οικογενειακώς στην Αίγυπτο προς αναζήτηση καλύτερης ζωής [1]) και πέθανε σε νοσοκομείο στη Μόσχα, στις 17 Σεπτεμβρίου 1982. ΒιογραφίαΕίχε κυπριακή καταγωγή[2] (ο πατέρας του, Ανδρέας Λοΐζου, καταγόταν και ήταν κάτοικος των Αγιών Βαβατσινιάς[3] -χωριό της Λάρνακας Κύπρου- και η μητέρα του, Δέσποινα Μανάκη, καταγόταν από τη Ρόδο). Από μικρή ηλικία ασχολείται με τη μουσική: στην ηλικία των επτά ετών μελετά βιολί, αρχικά ερασιτεχνικά κι έπειτα στο Εθνικό Ωδείο της Αλεξάνδρειας.[4] Αφού αποφοίτησε από το Αβερώφειο Γυμνάσιο το 1955 ήλθε στην Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει. Αρχικά γράφτηκε στην Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά στις αρχές του 1956 την εγκαταλείπει με σκοπό να φοιτήσει στην Ανωτάτη Εμπορική. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα φοιτά στην Σχολή Βακαλό θέλοντας να σπουδάσει ζωγραφική. Το 1960 εγκαταλείπει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο και εργάζεται περιστασιακά προκειμένου να επιβιώσει: άλλοτε ως σερβιτόρος, άλλοτε ως γραφίστας σε διαφημιστικές εταιρείες, άλλοτε ως μουσικός σε μπουάτ. [5] Ήταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Στα τέλη του 1961 αρχές του 1962 συμμετέχει σε μια πρωτοβουλία συγκρότησης του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής[6] Την άνοιξη του 1962 χρησιμοποιείται από τον Μίκη Θεοδωράκη ως διευθυντής της χορωδίας του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής στις παραστάσεις της Όμορφης Πόλης. Ο Μάνος Λοΐζος φιλοξενείται στο σπίτι της πρώην συζύγου του καθηγητή των γαλλικών που είχε στην Αλεξάνδρεια, της Διδούς Πετροπούλου, η οποία εργαζόταν στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Αυτή θα συστήσει τον νεαρό μουσικό στον Μίμη Πλέσσα, ο οποίος μεσολαβεί στη δισκογραφική εταιρεία Φιντέλιτυ. Το 1962 ηχογραφεί το πρώτο του σαρανταπεντάρι Το τραγούδι του δρόμου σε στίχους Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και ερμηνεία από τον Γιώργο Μούτσιο[7]. Τον Μάρτιο του 1965 παντρεύεται την πρώτη του σύζυγο Μάρω Λήμνου. Μαζί της αποκτά και μία κόρη, την Μυρσίνη.[8] Όταν επιβλήθηκε η Χούντα των Συνταγματαρχών έφυγε για την Αγγλία το Σεπτέμβριο του 1967, για να επιστρέψει πάλι στην Ελλάδα στις αρχές της επόμενης χρονιάς.[9] Το 1971 γνωρίζει τη δεύτερη σύζυγό του, την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη. Το 1972 θα αποτελέσει ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος (ΕΜΣΕ)[10], που συστήνεται για την καταπολέμηση της κασετοπειρατείας και της λογοκρισίας. Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου θα συλληφθεί στο σπίτι του στο Χολαργό και θα κρατηθεί για δέκα ημέρες.[11] Το 1978 θα παντρευτεί την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη και την ίδια χρονιά θα γίνει πρόεδρος της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδος.[12] Τον Οκτώβριο του 1981 μπήκε στο Γενικό Κρατικό νοσοσκομείο με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και στο τέλος του χρόνου ταξίδεψε στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις. Στις 8 Ιουνίου του 1982 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλεύεται για ένα μήνα σε νοσοκομείο. Τον Αύγουστο ταξίδεψε για νοσηλεία στη Μόσχα, όπου στις 7 Σεπτεμβρίου υφίσταται δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο. Πεθαίνει δέκα ημέρες αργότερα στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982. Συνεργάστηκε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Φώντα Λάδη και τον Γιάννη Νεγρεπόντη και Δημήτρη Χριστοδούλου στους στίχους και με τους ερμηνευτές Στέλιο Καζαντζίδη, Μαρία Φαραντούρη, Χάρις Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλατζή, Δήμητρα Γαλάνη κ.ά. Τελευταίος δίσκος του ήταν τα "Γράμματα στην Αγαπημένη" σε στίχους του Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου. To 2007 χαρακτηρίστηκε από τον μουσικό χώρο ως έτος Μάνου Λοΐζου τιμώντας τα 70 χρόνια από τη γέννησή του και τα 25 χρόνια από τον θάνατό του.
| |
|
| |
| Total comments: 0 | |