Δεξιά σε αυτόν και τους εκατοντάδες πολεμιστές του ήταν παραταγμένοι οι

μαύροι αίλουροι του έθνους των Ζουλού, με τα ζωηρά χρώματα του πολέμου

πάνω τους, τα ακόντια και τις ασπίδες τους και τον σπουδαίο αρχηγό τους

τον Σάκα να ατενίζει πότε τις απέναντι στρατιές των χλωμών προσώπων

με περιφρόνηση και πότε τον Καθιστό Ταύρο με ένα χαμόγελο που μόνο

η σιγουριά του νικητή του δίνει υπόσταση.
Αριστερά από τους Σιου συνωστίζονταν και άλλες φυλές των Μεγάλων Πεδιάδων,

οι ίδιοι ενωμένοι πολεμιστές που είχαν συντρίψει τον στρατηγό Κάστερ

και τους άνδρες του στο Λιτλ Μπιγκ Χορν, διαλύοντας άδοξα

και τον μύθο που τον συνόδευε ως ανίκητο πολέμαρχο.

Ποιο ξόρκι ποιων μάγων με σαρδόνιο χιούμορ είχε βάλει το χέρι του;

Πάντως, ο Καθιστός Ταύρος, ο αγέρωχος αρχηγός των Σιου, 

δεν έσπαγε το κεφάλι του να ...

-----------------------------------------====================

=================================================

Από πίσω από τις φυλές των Μεγάλων Πεδιάδων της Δύσης και των Μαύρων Λόφων της Ντακότα, είχαν απλωθεί τα "ξαδέλφια τους" οι πολεμιστές των Ίνκας και των άλλων φυλών του Νότου, που ήταν όλοι εκεί. Kαταλάβαιναν ότι οι λευκοί με τις μπλε στολές και εκείνοι με τις κόκκινες στολές και τα άσπρα κράνη ήταν εξίσου αδίστακτοι κι επικίνδυνοι με τους Ισπανούς κονκισταδόρες. Κι αν μη τι άλλο είχαν βρεθεί και οι ίδιοι εδώ, χωρίς να καταλάβουν πώς -μόνο οι θεοί ήξεραν και είχαν αποφασίσει, έτσι το ερμήνευαν- για να συμπαρασταθούν στους παράξενους και επιβλητικούς μαύρους πολεμιστές και στις φυλές από το Μεγάλο Βορρά, που όλοι τους είχαν λόγους να βρίσκονται εκεί. Οι θεοί είχαν συνωμοτήσει ώστε να πάρουν εκείνοι, που τόσο αδικήθηκαν και μάτωσαν, την εκδίκηση που θα αποκαθιστούσε τη διαταραγμένη σημασία των εννοιών. Στον εξωφρενικά παράλογο και γεμάτο αμετροέπεια και κτηνωδία "πραγματικό χρόνο". Κι αυτό το καταλάβαιναν και οι πολεμιστές των Ίνκας και των άλλων αυτόχθονων φυλών της Νότιας Αμερικής, που ήταν όλοι εκεί. Mε τα τσεκούρια του πολέμου, τα σχοινιά-σφεντόνες, τις ασπίδες και τα τόξα τους, τα ακόντια και την ίδια αίσθηση για εκδίκηση κι ας μην έβλεπαν τους Ισπανούς του Πιζάρρο. Που τους είχε κάποτε ρημάξει με όπλα πρωτόγνωρα, αλλά και με εργαλεία το δόλο και τη βαρβαρότητα που δικαιολογούσαν και εκείνοι οι αποκρουστικοί τύποι που ακολουθούσαν με τους σταυρούς στο χέρι. Και τη διάθεση να σώσουν τις ψυχές αυτών που σφάγιαζαν οι στρατιώτες εκείνου του ανισόρροπου θεού από την Ανατολή. Ο οποίος αν δεν γινόσουν δούλος του δεν σε έσωζε -από ένα παμπάλαιο αμάρτημα σε κάποιον λέει παράδεισο που αυτοί δεν μπορούσαν να καταλάβουν και γιατί άλλωστε;- και δεν σε συγχωρούσε.. μέχρι που σε σκότωνε, κατακρεουργούσε, καταλήστευε κι υποδούλωνε μέσα στην ίδια σου τη γη και το σπίτι, διά των αντιπροσώπων του.

======================================================